Kim demiş ki ben ölmüşüm

Kim demiþ ki ben ölmüþüm
Kim demiþ ki mezarýmda mevtayým
Damla damla yeþerirken yaðýp yaðýp semavattan
Her mazlumun yanýnda,her insani saftayým
Ölüm darbesi alýrým hangi kavattan
Kâh yerin dibindeyim,kâh bulutun üstünde
Yaþarým kaya gibi saðlam iman büstünde
Kim demiþ ki ben ölmüþüm
Milyonlarca yüreðin gözyaþýnda yaþarken
Mazlum safta engebeler,barikatlar aþarken
Devrimden,devrime,daðdan dað’a mavzer ucunda
Keleþ güllesinde zulmün alnýnda çoþarken
Ben ki devrim düþlerinde
Ölüm sýratlarýnda
Ölümleri milyonlara bölmüþüm
Benki nice azraile dudak büküp
Ölümlerin kýyýsýnda gülmüþüm
Korkular salarken silüetim âleme
Rahmet yaðýyorken,damla damla laleme
Kim demiþki ben ölmüþüm
Ben ölümü ölümsüzlük þerbetinde bilmiþim
Bak gökteki yýldýzlara
Görürsün bakan benim
Bak parlayan yaldýzlara
Çýra çýra yakan benim
Bak bir mavi semalara
Þimþek,þimþek çakan benim
Ölümü nergiz diye saçlarýna takan benim
Ben ki Yýlmazlarý,mahirler,denizleri
Yüreðimin ummanýndan feda vermiþim
Milyon milyon gülden güzel benizleri
Âleme ayrý manada seda vermiþim
Özgürlük dedikleri ululuðun uðrunda
Yatýrmýþým uykuyla kalbimin ülke baðrýnda
Þimdi benim hasadý biçme zamaným
Olmadý hiç kavganýn cephesinde amaným
Þimdi çalmak üzere iki parmaklýk sazým
Ben ne çoðun çoðuyum,nede azýndan azým
Derin melodiye yükledim sözü
Dosta devrim sofrasýdýr türkümün özü
Yakýlsýn ak ellere zýlgýtlarla kýnalar
Donansýn amed kalesi ahenkli mumla
Gülsün artýk gözü yaþlý,yýldýz saçlý analar
Ýlan’ý zaferimdir bu savaþta umumla
Kim demiþ ki ben ölmüþüm
Dikilmiþken orta yerde naramla
Dikiþ tutumaz yar kanayan,kaç asýrlýk yaramla
Ölmemiþem burdayým
Ameddeki dosta dost
Düþman göze kanlý post
Merdinden baþkasýna yar olmayan surdayým

Sosyal Medyada Paylaşın: