Yaþýyormuþum gibi seviyorum seni Oysa Sen giderken Ben ölmüþtüm Cenazemi Kaldýrmýþlardý Yetim kalmýþtým Öksüz kalmýþtým
Yine sensizim Yine acýlarýmýn voltasýndayým Yaralarýma sarýlýyorum Her sarýldýðým yaram kanýyor Yüreðim acýyor Yüreðim yangýn yeri gibi Alev alev yanýyor Ben üþüyorum
Yaþýyormuþum gibi seviyorum seni Birbirimizi Belki sevmememiz gerekiyordu Tanýmamamýz Görmememiz gerekiyordu Ama seni gören Ben deðil, yüreðimdi Yüreðim sevdi seni Yüreðim tanýdý Kendimi unutarak
Þimdi her yerde sen varsýn Heryer sen gibi süslenmiþ Sen gibi kokuyor þehir Ve ben Hiçbir yerde yokum Seni arýyorum Kendimi kaybediyorum Kendim yokum Sen varsýn Ve ben Yaþýyormuþum gibi seviyorum seni
Ýbrahim Dalkýlýç
27/10/2014 17:35 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.