Ey çýnar!
Ululuðun asýrlarý yutuþundan
Ve serinliðin aþka aþinalýðýndan olsa gerek
Anýmsar mýsýn?
Gölgene býrakýlan iki damlaydýk biz
Daðdan kopup gelen
Ýkindi vakti
Uzaklarý delen tarifsiz kalabalýk
Sesimiz dolaþýyordu
Mahmur ela, yorgun kahve tarlasýnda
O en tutkulu þarký çýkarken yola
Þahitlik eden sen
Dolu ellerin boþluðuna býrakmýþken kendimizi
Yontarak huzursuzluðumuzdan
Köy kadýnlarýnýn ilmek çabasýna iliþiyordu gözlerimiz
Ömür denilen bundan öte ne ki?
Düðümlenen boðazdan, parmak uçlarýna uzayan serüven
Hatýrla..!
Unutursam ben
Bir gün yine gelirim
Olup biteni
Kalaný, gideni
Düþümden artaný, döþümden taþaný
Yaþlý kollarýna yaslar aðlarým
Kim bilir belli mi olur belki de tam tersi
Ýçli içli güleriz
Sen ben ve o
Dilimizi ýsýran acý çayla
Devrim Tülay
03.Eylül.2014
/Kültür Ajanda Dergisi-Ekim Sayýsý/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.