O da biliyor.
Kaldýrýmlar hiç bu kadar ýssýz olmamýþtý.
Öylesine,aniden yok oluvermiþti körebe oynayan çocuklar.
Kor ateþte kestane piþiren yün þapkalý amcalarýn,
Bir de alýç satýcýlarýnýn sessizliði hakimdi
Söz derdik biz alýca...
Çocukluðumuzda görmediðimiz kadar iriydi her biri yok olmadan önce.
Yaseminler boyunlarýný bükmüþ,
Tek tük kokularýný fýrlatsalar da...
Bir matem havasý hakimdi ara sokaklara.
Öksürüðümde ölümün tadýný alýyordum.
Bunu sadece tadan bilirdi.
Sarsýlan omuzlarýma inat dimdikti yüreðim.
O bir yerlerde savaþýný verirken,
Beni ne de þanslý görüyordu.
Oysa O da biliyor.
Hiç birimiz çivi çakmayacaðýz buraya.
Bir gün uyuyup tekrar
Rüyaya yatacaðýz her gün olduðu gibi
Ve uyanmayacaðýz her gün olduðu gibi.
Rüyada kalacaðýz.
Sadece kaldýrýmlar deðil,
Þehir de yalnýz bu aralar.
Martýlar baþka ellere uçmuþ.
Kediler bir balýk ziyafetine gitmiþler.
Bütün küçük çakýltaþlarý,
Rengarenk yollara düþmüþler.
Düþüncelerim bana boynumdaki atký kadar bile yakýn deðil.
Yer deðiþtirmiþ evrenimin avizesi yeriyle.
Nohut satýcýlarý türemiþ þimdi de
O hiç alýp yedi mi bilmiyorum.
Ben yemedim.
Bir zamanlar gürül gürül bir þömine düþlerdim.
Þimdi bir çöp bidonunu tutuþturup izleyesim var.
Baþýmýn üstünde sadece gökyüzü olsun.
Belki bir de hafif bir yaðmur.
Sönmemeli çünkü ateþ.
Ateþ sönerse,
Kaldýrýmlara gece iner...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.