ADIM TOPRAK BAKIŞIM GÜNEŞ SANA..

Adým toprak, bakýþým güneþ sana.
Yakacakken dünyayý gözlerinden;
Sen tuttun beni yaktýn!
Þimdi;
Çatlayan her zerreme, sensizlikler sýzýyor.
Yaðmur olup yaðsan diyorum üzerime.
Ben yalnýzlýk kokarken...


Güneþin rengi soluyor günden güne.
Kaç zamandýr yüzüm gülmüyor.
Yüreðimden seni söküp atamýyorum,
Hüzün doluyum yine, içim ürperiyor.
Baðrýmda renk renk kýr çiçekleri yeþertemiyorum,
Papatyalarýn neslini tükettim ’sevmiyor’larda...


Güneþ yeniden doðmayý,
Yaðmur sevmeyi özletiyor bana.
Gözlerimin ýþýðý gidiþinle söndü,
Sen yaðmursun, ben ise sana susayan toprak...
Çatladý dudaklarým,
Sustu dilim,
Ýçimde kocaman bir yangýn, sana yanýyorum...


Sen gideli; güller yok gönlümün viran baðýnda,
Suya hasret bu toprak
Sadece yer gök sen kokuyor...
Kurak bir yalnýzlýk senden sonrasý,
Güneþimi ararken,
Gündüzümü de kaybettim.



Konuþ ey þiir gözlüm!
Hasretinden çatlamýþ baðrýma bir damlan düþsün!
Sen yaðmurumsun,
Gel kurtar beni!
Yüreðim yangýn yeri...
Sensiz olmuyor,
Ne güneþ doðuyor,
Ne de yaðmur yaðýyor.
Sen gittin gideli;
Bu sehir karanlýklarda.
Ben yine sensizlik kokuyorum buram buram.
Ýçimdeki sevdan aðlýyor.


Sen gittin,
Aþk bitti...
Mum yaktým ardýn sýra,
Anýlarý topladým ellerimle...
Güneþ yeniden doðmayý,
Yaðmur sevmeyi özletir bana...

Unutma!
Adým toprak, bakýþým güneþ sana...



Yorum: SESSÝZ PERÝ
Þiir: YARALI_34
Sosyal Medyada Paylaşın: