Güneþ çekip perdesini Dünya’ya Devredince nöbeti Ay’a Bir yýldýz yaðmuru baþlar gecede. Uçurur Zümrüt-ü Anka Kuþunu Zamaný sonsuzluða baðlayan . O efsunlu bilmecede .
Her gece bir giyotin sallanýr baþ ucumda Ýsyanlarda kefen giyer yüreðim. Uyuyan bir volkanýn bacasýndan sýçrayan O minik kývýlcýmda tutuþur i mgelerim Ýyi kiler firarda,diz boyu keþkelerim .
Kafesini kýran muhabbet kuþu Bir zakkumun dallarýnda þakýrken Gözlerim uzak bir hayali okþar . Asumaný saran ay ýþýðýnda . Özlem dokur ellerim fesleðen yapraðýnda. Sürer ýtýr kokusunu cömertçe göðsümün sol cebinde bir bilinmeze.