Rabia Sultan veli,orucu çok tutardý, Öyle oldu bir defa,yiyecek bulamadý, Geçti bir hafta hemen,açlýk arttý iyice, Böylece ediyordu,eziyeti nefsine.
Geldi kapýda biri,bir tepsi yemek elde, Aldý hemen yemeði,koydular bir sedire, Mum aldý içeriden,baktý yemek dökülmüþ, Bardak alayým derken,yanan mumu da sönmüþ.
Ýçecekken suyunu,bardak düþüp kýrýldý, Ya Rabbi baðýþla sen,ben acizim zavallý, Derinden çekti bir ah,yanacaktý ev sanki, Beni imtihan etme,sabredemem vallahi.
Hatiften bir ses geldi,vereyim hep nimeti, Kaldýrayým Rabia,üzerinden dertleri, Bu dertler sýkýntýlar,bulunmaz dünya ile, Kullar ancak sabredip,girer elbet cennete.
Ýþitti Haktan sözü,dua etti Rabia, Beni kendinle eyle,meþðul eyle yolunda, Koru beni Ya Rabbi,fena olan iþlerden, Ayaðý elimi çek,kötüye giden yerden.
Býraktýlar Rabia,artýk dünya iþini, Bu son namazým deyip,kýldýlar namazýný, Giderdi gece gündüz,artýk Hakkýn yolunda, Dua etti her zaman,meþgul et Kur’anýnla.
16.10.2014//KIRIKKALE HÝDAYET DOÐAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.