Ufuk çizgisinde yine gözlerim. Güneþse batmak üzere, Lodosu bekliyor yaðmak için Bulut yüklü gözlerim.
Korkuyorum, silinir diye Penceremden, parmak izlerin.
Dünleri düþlüyorum, Yokluðunun aðýrlýðýnda Ama çizemiyorum yarýnlarý, Tuvalime.
Kýrmýzýlar kararýyor, Soluyor yeþilin her tonu Fýrçamý sürdüðüm her noktada Renkler kayboluyor gözlerimde
Gündüz baktýðým her yerdesin Gecelerde gördüðüm her düþtte Kar Boran bitmiyor, yaralý döþte Unutmak istiyorum olmuyor iþte Sus yüreðim, sus diyorum. Susmuyor iþte.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Minos Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.