ŞİİR YAZARKEN KALEMİME.

Denizin tepesini
týrmandým
daðlarýn
zirvesine dalarken
kör kuyulara
uçurtma saldým
bulutlarý yakaladým kova ile
vapuru
tünelden geçirirken
treni
yüzdürdüm deryalarda
göðün yeþilinde
papatyalar toplarken
çimenlerin maviliklerinden
ayýkladým yýldýzlarý
ellerimle
arþýnlarken þose yollarý
ayaklarýmla
topladým dikenleri taþlarý
kulaklarýmla
bakarken gecenin karasýna
dudaklarýmla
gölgemi gördüm ardým sýra
týrnaklarýmý
üþütürken esen soðuk rüzgar
saçlarýma
yine ayakkabýlarým vurdu
kaðýdým
þiir yazarken kalemime
kalemim
yýrtýldý yine köþesinden
ceketimin üzerine
çekince tenimi
tenimin fermuarý bozuldu
kaþlarým
yapýþýrken kýrýþýklarýma
alnýmý saymadým kaç taneydi...

Ufuk Çizgisi ( Okuyan Tek Yürek )
Lüleburgaz/20/10/2014 20.39


Sosyal Medyada Paylaşın: