Kadýn bir daha asla eski günlerdeki gibi bakmadý aynaya
Gözlerinin feri sönmüþ hayata küsmüþtü.
Artýk saçlarýný taramak,
Güzel elbiseler giymek istemdi.
Uyumak, konuþmak ona haramdý artýk.
Her gün gidip baktýðý aynaya dargýndý.
Aðlardý,
Bazense bir tebessüm belirdi yüzünde.
Üzgündü,
Defalarca aþkým !!dedii hýçkýrýklar içinde.
Seni çok özledimmm..
Kýzarmýþ gözlerini kaçýrýrdý ona bakan gözlerden
Bir tuhaflýk vardý
Ama dile getirilmiyordu kelimeler.
Saatler, aylar, yýllar derken zaman öylece hýzla aktý geçti.
Kadýn elindeki beziyle bir gün aynasýný itinayla temizledi .
Artýk takati kalmamýþtý,
Bedeni ruhu yaþadýðý acýlarý çekemeyecek hale gelmiþti.
Kendini zorladý,
Ayaða kalktý aynasýna yöneldi,
Gülümseyemeden oracýða yýðýldý.
Hiç kimse onurlu bir kadýnla erkeðin ayrýlýðýnýn ne demek oldugunu bilemedi.
Çýkardý rujunu,
Bir kaç kelime yazdý aynaya.
Ayna kadýnýn yazdýðý son sözleri senelerce içince sakladý.
’’Her baktýðýnda unutma beni’’
Her baktýðýnda........Seda Karakaþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.