YANLIZLIK Eyvah…. Kara gözlüm, Meðer ne kötüymüþ sensiz kalmak. Ve sensiz yaþamak. Susuz bir çiçek olur ya, Solmuþ solacak. Kendimi ona benzetiyorum. Yeti tepe karanlýða büründü. Yanýp tutuþuyor her yaným. Yemek yapmak, soba yakmak, Hele birde yalnýz yatmak yok mu? Vay yy benim baþýma. Aç, susuz, uykusuz kalmak oluyor da, Kadýnsýz kalmak hiç olmuyor. Vel hâsýl bir tanem, Ooooofff ooff. 30/10/1996 Reþat YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Reşat YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.