Eylül kokulu kadın Anaç yüreğinin saklı kenti akasyameral
Eylül kokulu kadın Anaç yüreğinin saklı kenti
Eylül kokulu kadýn Anaç yüreðinin saklý kenti Yüreðimin son limaný, son sýðýnaðým Yetim kalan þiirlerimin, lisaný aþkýna sar beni
Bu gün sana uðradým yüzlerce turna ile Kanat kanat sarýldým her cümlene Damýttým tüm þiirleri avuçlarýma Eylül kokulu kadýn sen yoktun
Buðulu bir pencerede yüzünü gördüm Bana kýrgýn bakan gözlerini Buruk bir tebessümdü dudaklarýnýn kývrýmlarýnda Yetim kalan þiirlerimin, lisaný aþký Sar beni eylül düþlerine
Kaç kez tekrarlayacaðým bilinmez bu sana gelmelerim Her geldiðimde farklý iklimler farklý i mgeler öptü beni Ben senden asla vaz geçemediðimi anladým Sen ise hala eylülde kalmýþsýn Haydi, gel eylül kokulu kadýn Baharý birlikte karþýlayalým
Mahmudiye düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.