gittin de býraktýn mý sandýn kokun sinmiþ bir kere bak arkandan bulduðum örümceðe o bile hüzünlü sensizliðe ayak izlerin geziyor odanda üþüyorum dört bir duvarda sürtünüyorum onlara anýlar sinsin diye her biri düþüyor üstüme lime lime sonuna dek açtým perdeleri güneþ sensizliði silsin diye kâr etmedi ortalardayým tam ortada odanýn merkezinde öylece duruyorum ses(n)sizce sen uçtun mu þimdi küçücük kanatlarýn ne zaman büyüdü ne zaman adam oldun da gittin bu evden bebekliðinden baþlýyor her kare gelip gelip yapýþýyor sol göðsüme gözlerimden akanlarý yaþ sanma hüzünle birleþmiþ sevinç selleri aslýnda odan dönüyor ben dönüyorum tavan beni ezdiðini sanýyor sansýn býrak annen hep burada unutma oðlum bak...
Sevgi ÜNAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.