Bir intihar çehresiydi, Ölüm karanlýk, yaþamak griydi. Elaydý gözlerim, ama kahve/rengini gösteriyordu, Makyajlýydý birde, humarsýz acýlarýn þöhreti vardý, Acý ama, yakýþýklý bakýyordu. Bir ocak sabahýydý, Akdenizin o sýcak üþüntüsü vardý, Beyoðlunda bir randevunun paspal hazýrlýðýydý, Hiç unutmam.. Ne var ki, bilemiyorsun yaþamýn griliðini, Sevdanýn elalýðýna rastgelede, ölümün siyahlýðýný tadýyorsun, Öylece.. Birazda müzdarip. Þimdi kötürüm olmuþ bir atýn, Diþleri dökülmüþ bir kurdun, Kanatlarý kýrýlmýþ bir kartalýn, Hiç öpülmemiþ dudaklarýn, Biraz beyazý birazda siyahýydý, Griydi yaþamak, Ve bu sefer sevdanýn elasýna karýþmýþtý.. Artýk çok geç sevdalým, Her ayýn on birinde ben üþürüm biraz, Her takvimin on birinde, aylardan ocak, Ve çay demledim, Gel istersen, 13.40ta beklerim, Ama biraz!
ANIL KUNT
Sevgilim Rukiye KURU’ya itafen.. Sosyal Medyada Paylaşın:
AnılKunt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.