Gün Karanlýk
Gözlerim muhbir
Kor düþerken kirpiðimin ucuna
Yüreðim grevde
Alabildiðince özlem
Gözlerimin uðultusunu kesmekte
Dilimin uçurumunda adýn sendelerken
Sensizlikte sarýldýðým düþlerime viranlýðým
Ruhumu parselleyen kurþunlarýn ötesinde
Bu kaçýncý uykumun ortasýna devriliþin
Etim týrnaðýmdan sökülsün ki hasretine gebe
Yüreðim yüreðinin hudut kapýsýnda yetim
Gözlerimin koylarýna kýzýl nehirler boþalsýn ki
Ruhumun kýyýlarýnda tutuklular yasta
Sol yaný aðýr darbe alarak acýlar içinde çýrpýnan
O paslý tel örgülere takýlan Ýþte biz
Hazaný sýrtlayýp ,ayrýlýðýn istilasýna uðrayan
Hoyrat diller karþýsýnda bitik
Yýkýk umutlar arasýnda terk edilmiþ
Gözyaþý kadehiyiz…
Remziye ÇELÝK
18.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.