Söðüt dalý gibi incelmesinden bahsediyorum bir çýnarýn yýkýlan gövdesinden... Çam sakýzý, köklerine sinmiþ kozalaklar hanidir ayrý meþrebinden... Her teslimiyette bir kubbe her direniþ aksi sedâ..! Uzlaþmýyor su ile toprak gün çeliþkide, ve gece çamura bulanýyor yine... Pek geniþtir bu mesken hiç bu kadar kaybolmadým kendi içimde... Ne su gibi akan bir ruha sahibim ne de toprak kokar içerim... ya ben, ben deðilim ya da ruhuma oturmamýþ bedenim....
SÝBEL AYAN Sosyal Medyada Paylaşın:
sibel_ayan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.