Nasýrlý ellerim, Yaðmurlu kirpiklerim, Ve çatlamýþ dudaklarým, Sana tutunmaya yetmedi.
Düzeneði bozulmuþ bir mayýn gibi, Kendi kendime patladým. Daðýldým, Parçalandým, Ve sustum.
Ey güneþ gözlü yarim Karanfil kokulum Gözlerinin demindeyim Bir içimlik tütünüm var tabakamda Ellerim saman sarýsý
Sen bir fýrtýnaydýn, ben sana tutunmaya çalýþtým.
Yokluðun da Alevler en çok beni yaktý Yanarken sevdim seni Þimdi bir mahkum gibiyim Ýdamlýk bir mahkum gibi Ya gel kurtar beni Yokluðunun dar/aðacýnda Ya da git Gidebildiðin kadar uzaða Ben kendimi idam ederim Sana olan sevdamýn dar/aðacýna
Bazen yokluðuna inanamýyorum Gerçi kendi varlýðýma da inanamýyorum Ne zaman aynaya baksam Karþýmda sen varsýn Ben yokum
Aþka yasak bir þehir de Yalnýz kaldým Bir ben varým Bir ben üþüyorum Ve bir ben Nefesime ýrak kalýyorum Oysa ne çok sen kokuyor bu þehir Adýmladýðým her sokak Yürüdüðüm kaldýrýmlar Deniz kokusu Martýlarýn çýðlýðý Bana hep seni hatýrlatýyor
Ama Sen Yoksun
Sen bir fýrtýnaydýn, ben sana tutunmaya çalýþtým.
Þimdi dilim de yalnýzlýða çýkar kelimeler Fýrtýna da alabora olan gemiler Martýlar çýðlýklarýyla saðýr eder deniz’i Þehir suskun Ýçin yangýn yeri Tüm sokaklar Birer dar/aðacý Ve yürürüm Ölümüne
Ey güneþ gözlü yarim Karanfil kokulum Gözlerinin demindeyim Bir içimlik tütünüm var tabakam da Ellerim saman sarýsý Sen git/me Sen üþüme Ben Sana Gökyüzü olurum Mavi mavi üstüne örtersin Bir þiir gibi Bir þiir gibi.
Ýbrahim Dalkýlýç
18/10/2014 00:30 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.