biletsiz varoluþumun bilmem kaçýncý senesi. soluksuz geçen vaktin ödeþmesi mi bedenimdeki ihtiyati tedbir kararý
söz verilmiþ mavileri görmeden gitme korkusu, beynimin sanrýsý
cam kýrýklarý penceremden.
kim bilir kaç gözün bakýþlar kaldý kaç bin umut kaç parçaya ayrýldý yinede vakit erken be usta daha mavi diyorum mavi okyanusa düþmemiþ usta
simsiyah gözler var bakmaya geciktiðim sevmek için hep vakit erkendi þimdi usta de’ki þimdi sev severim söylemediðim ne kadar söz varsa unuttuðum sarýlmalarýmla ama sýmsýký delicesine olmazlarýn inadýna de ki vakit var
mavi , bulutlarýn ardýnda ki gizli korkularým.
hoyrat hayatýmýn bakmadan geçtiðim o ilk duraðýný geçmiþte olsa inerim usta..!
þiirlere sýðdýrdýðým onlarca yaralý ceylan gibi sekiyorum vakitsizliðin içinde kaç vakit kalýr bilsem dönsem en baþa mavilere boyasam hayatýmý pencerelerim kýrýlmasa siyah gözlerde kalsam öylece
olmaz deme ben yazýyorum iþte sende yazarsýn daha söz verilmiþ mavileri görmedim görmedim usta
Sosyal Medyada Paylaşın:
KIRLANGIÇ_1 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.