üç beþ ömre heba edilen sevda denen dikenli gül bahçesi ne zaman geçmeye kalksa içinden yýrtýlýr yürek kenarlarý dökülür duygular olmamýþ erik misali zebil olur hayata.
dur hele bir dur hele...
yýldýzlar çok önce yaðdýlar gecenin koynundan gözlerime o yüzden karanlýk göðün böyle sýzlanmasý.
þimdi geri veriyorum geceler alýn biraz da siz ýsýtýn karanlýklarýnýzý ben kaybolan bir yarasa misali asýlýrým kendi yalnýzlýðýma
Platon’un maðarasýndan dünyaya bakýyorum yüzüme kapanan kapýlara sýrtýmý dayadým yaþamaya korkan her kimsesiz çocuðu ta yüreðimde hissederek soluksuz nefeslerimi düzene sokma çabasýndayým yüreðim ellerimin altýnda kýpýrdadýkça yaþama arzusunu susturuyorum.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.