Öyle bir daðýttýn ki, döndüm kum tanesine, Yetmez gibi elekten, eliyorsun insafsýz. Ben sensiz çýkamazken, Efkar’ýn tepesine, Her gün gönül daðýma, geliyorsun insafsýz.
Kimi deli doluyum, Çoruh gibi akarým, Kimi bir pire için, tüm dünyayý yakarým, Kimi gelip geçene, melül mahzun bakarým, Benim mecnun halime, gülüyorsun insafsýz.
Akýl koymadýn bende, ne var ne yok sýyýrdýn, Sensiz býraktýn beni, sensizliðe doyurdun, Senin olan kalbimi, bin parçaya ayýrdýn, Þimdide dilim dilim, diliyorsun insafsýz.
Þu divane gönlümün, sen oldun güzergahý, Boþlayýp evi barký, sana kurdum dergahý, Kimsede kalmaz gülüm, inan kimsenin ahý, Seni çok sevdiðimi, biliyorsun insafsýz.
Hayat dikenli bir yol, mutlaka yürüyorsun, Kimi mutlu yaþýyor, kimi dert bürüyorsun, Acý çektiren acý çekiyor görüyorsun; Sende göz yaþlarýný, siliyorsun insafsýz.
Yüzünü asýp durma, sende sevecen takýn, Ben uzakta olsamda, gönlüm hep sana yakýn, Öyle sonsuza kadar, yaþarým sanma sakýn; Her canlý gibi sende, ölüyorsun insafsýz.
15.10.2014 Avni Temiz
Sosyal Medyada Paylaşın:
avnitemiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.