Aþk için geçti vaktim ömrümün sonbaharý Derken: ateþe düþtüm yandým da külüm kaldý Boþ hayalle avundum kader verdi kararý Bitmez sandým gençliði yýllar ne çabuk aldý
Yarýnlardan umut yok yürek maziye hasret Yüzümü güldürmedi hayat denilen meret, Yinede bir gün olsun etmedim hiç þikayet Devirdim elli yýlý beni hep hüzün buldu
Boþa kürek çekmiþim beyhude her amacým Mutluluk düþledikçe kat kat büyüdü acým Acaba mahþerde mi diner bitmez bu sancým , Bir kendini bilmezle beni dertlere saldý
Ne Leyla’lar düþledim nice cananlar gördüm Býktým yalan sevdadan kalbime duvar ördüm Sonunda viran oldu gönül denilen yurdum Anlamadým bu nasýl bu ne periþan haldý
Yakýnlarým ,dostlarým yalnýz býrakýp gitti Kime gönül verdimse beni periþan etti Çektiðim bunca acý artýk canýma yetti Düþlerim hayallerim umutlarým hep soldu
HASAN YILMAZ 12/10/2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
Hasanyılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.