Bir bakýþ yetiyor kalbin kanatlanmasýna Maddeden soyutlanýyor insan, Zamandan ve mekandan. Alýp götürüyor hayali, uzak diyarlara Bir daðýn ardýndan yükselen güneþ gibi Ýlkin ýsýtýyor içini, titretiyor kalbini Sonra ýlýyor hava Soðumaya baþlýyor yavaþ yavaþ Esiyor,tenime deðiyor sevdanýn rüzgarý Topraða dökülüyor yaþlar damla damla Bir perde aralanýyor geçmiþten Sýzdýrýyor anýlarý kalbime, kalbimden de öteye Yaþanmýþlýklar teker teker dökülüyor önüme Uzun bir yolculuða çýkartýyor beni Alýp götürüyor kendi çizgisinde Boþlukta sallanýyor yüreðim oradan oraya Sonra kalbimi kanatlandýran bakýþýn geliyor aklýma Düþündükçe hayat buluyorum Gizliden gizliye kanayan kalbimde Yine sesini duyuyorum...
S.B.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sena Bölükbaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.