Kimin Ölümü Doðumdur Diðerine . Güneþ yakar, ay aydýnlatýr,acý aðlatýrmýþ, gurbet sýlayý özletir, gidenler düþünce sere, gözden yaþ deðil,ahh damlarmýþ... Buz donar oysa,su akar... yüreðe düþerse ataþ yakarmýþ. . Ham olgunlaþýr,çið piþermiþ, tohum buluþunca toprakla yeþermiþ, su yürüyünce çeliðin kalbine, gizlenir gözlerinde muþtular sanatýn sahibine... . Vuslat güldürür,hasret öldürür adamý, nem yerle bir edermiþ koskoca damý, yýllardýr miras gibi taþýdýðýn gamý, yokla hele hala orda mý? . Bir bilseler ; ’’hangi güzel göz toprak olup yere akmadý’’ hangi yürek sahibi bir yüreði yakmadý, öyle bir dert ki kim kafaya takmadý, kim yatýpta asýrlýk bir uykudan kalkmadý, aynanýn karþýsýnda kendi suretine bakmadý, gülerken kendi, aðlayan aksinden korkmadý... . Baþa gelin çekilir elden ne gelir, aydýnlýkta karanlýkta kendi yaratýlýþýný yaþatýr. Biri doðarken diðerinin selasý verilir, durduðu yerden hayatý sonlananýn,öbürü baþlatýr...
Yunus Ça
Sosyal Medyada Paylaşın:
maverayailkyolcu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.