Tırnağıyla Söküp Aldı Zaman

Yýkýk bir kent gibi ortada kala kaldým
Umutlar çekip gittiðinde
Üþüdü bütün yaðmurlar
Kaþlarýmdan göz kapaklarýma süzülürken

Eli kolu baðlý.
Zonkluyordu yüreðim
“Acýtýyor,” dedi.
Gök kubbeyi devirirken yumruklarým..

Hiç bu kadar incinmemiþtim galiba
Ýnceldiði yerden kopsun hayat
Halbuki kayýp deðildin
Aha tam þuracýkta çürüyüp gidiyorsun

O aþk ki
Susamaz aðlamaz yanýlmaz da
Saatleri bir daha kurun istemiyorum
Zamaný öldürmek zorunda kalýyorum

O sevda ki;
Sakýn ölme dedi
Aðrýsýz sýzýsýz bir aþk deðildi benim kisi
Olur mu hiç özgürlüðüme küsüyorum

Remziye ÇELÝK
12.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: