Ýnsanlar bir sevebilse, Menfa’atsýzca, birbirlerini. Din, dil, irk, renk, gözetmeden.. Allahýn bizden istedigi gibi. Ölmezdi, o zaman çocuklar.. Zülüm görmezdi bedenleri, Savaþlar, olmazdý kaný akmazdý, Hic bir insanýn ve canlýnýn... Her þey var bu güzelim dünyada, Yüce mevlam, bizler için yaratmýþ. Þükreden, kiymet bilen o kadar azki. Ýyilikten cok kötülük, Sevgiden cok nefret, var. Sevgi, az saygý, az vicdan, az. Silah, cok mermi, cok bomba, cok. Acý, cok.. acý, cok.. acý, cok... Sevgi, yok.. sevgi, yok.. sevgi, yok.. Sevgi.. sevmek en önemlisi, Olmazsa, olmazý insanlarýn.. Olmayýnca bir insanýn kalbinde, sevgi. Merhamette, vicdanda olmuyorki, Taþlaþmýþ, putlaþmýþ, yüreklerde..
Sosyal Medyada Paylaşın:
KalbiHazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.