Kýyýsýnda oturduðum þehir Bu þehir benim deðil mi Hiç olmamasý gereken ayrýlýklar Söyle hiç bitmeyecek mi Sabýrla bekliyorum Üç öðün ekmek gibi Saçlarýna taktýðým Papatyalardan taçlar Daha dün kapýdan geçen baharlar gibi
Yokluðunda düþler eskidi Kýrýk bir fincan gibi hatýralar Takvimlerden bir bir yapraklar kopuyor Dönüyor duvardaki saatte akrepler, yelkovanlar Kýrýk bir hatýra defterinin arasýnda Sýkýþtý kaldý zaman Baþlýyor gözlerde yaðmurlar Nereye dokunsan
Biliyorum hiç bitmeyecek özlemim Ne denizlere, ne baðlara, bahçelere Öyleyken bile yabancýsý olduk Kaybolduk bu kan kokan kalabalýklarda
Haydi býrak yakamý Her gece gönlüme giren davetsiz karanlýk Çocuk düþlerimi çalma Bu dev yalnýzlýklarda kaybolduk Zaten masallarla büyüdük. Bir varmýþ bir yokmuþtuk..
Nurten Ak Aygen 12.10.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
NurtenAk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.