HÜZNÜM...
Susun duvarlar sessizliðe boðulun
Sakýn gözyaþlarýmý anlatmayýn yârime
Yârim siyah saçlý perçem düþer anlýna
Kýna yakmak isterim sacýnýn her bir teline
Suskunluðum aðýr zindan azabý
Demli bir çay ister yüreðim
Sabahýn ilk ýþýklarýnda mis kokan bir tas çorba
Hüznü unutmuþ tebessümle bakan
Gözleriyle kaderini saklayan yarim
Memleket özlemi
Ana özlemi evlat özlemi
Yar özlemiyle bakar yüreðim
Boynu bükük
Bir yaný acýyla harmanlanmýþ
Bir yaný çocukluðunu yaþamamýþ
Adiloþ bebek gibi
Mavzer içinde kýzýlcýk þerbeti
Dökülür nazardan arýnmak için
Kaynar suya lehim gibi
Yüreðim zindan çevirir cüssemi
Mapushanem olur benliðim
Yakýþmaz derler erkek adama göz yaþý dökmek
Ýçerimin tüm duvarlarý ýslak
Hüzünle dolup taþmýþ
Yetimliði yaþar ömrüm
Koca bir aileye sahip olduðu halde
Fakirhanemin her duvarýnýn bir ismi var
Sayarým,sayarým sil baþtan yaparým
Kapýmýn adý baþka onun adý orada
Uzanýrým olmaz açmak isterim olmaz
Baktýðým her yerde o var geri adým atýlmaz
Biçilir kumaþlar her biri iki buçuk metre
Her renk var sanki gök kuþaðý gibi
Tek bir renk beni cezp eder bu yaþtan sonra
Ne alý ne kýrmýzý nede siyahý
Caným yüreðim beyaza kaçar
Beyaz ki beþ katan ibaret
Bir kaç parça yedekte bekler
Bir baþa bir gövdeye birde ayaklara
Boþ odam kadar hüzün yüklü
Acep olur mu odam kadar geniþ
Ve konuþur mu benimle
Yaþayan bedenime kazýlmýþ mezar
Ýsimler aklýma düþer yavaþ yavaþ
Silinmeye baþladý simalar
Aklým bir var olduðumu söyler bir yok olduðumu
Hangisine inanacaðýmý þaþýrýr dururum
Özlemlerime gem vururum
Dünyayý unutup giderim
Varmam gereken nokta belli deðil
Varlýðým meçhul yokluðum meçhul
Hüzün dökerim yüreðimin kýyýsýna
Yüreðim biçare
Hüzünden habersiz çare ki çare içinde gizli
Tek ilacý var derdin Huda
Baþlangýç Huda Bitimi þükür ile
Hadi sevdiklerim son bir film karesi oluþturun
Gözlerimin önünde
Bu dört duvar içerindeki mabedim de
Ömrüm öksüz benliðim öksüz
Hüzün kol gezer dört bir yanýmda
Yolla mayýnlý yollar þarapnel parçalarýyla dolu
Beynim infilak eder cüssem infilak eder
Duvarlar dað olur karþýmda
Taketim yitik benliðim yitik kalýr
Attýðým adýmlar ileriye deðil geriye çeker beni
Bildiðim tüm yollar topraða çeker beni
Susam olmaz haykýrsam olmaz
Eþraftan bilirim cana kýyan bizden deðildir
Yaþayan nefesime üryan baðlanmýþ
Ayaklarým havada sallanýr durur
Sallanma dur hele diyen yok
Diller lal bakan gözler kör
Üryan kenarý kýzýlca kan,gözleri kör bir hayat
Düz bakarsýn olmaz yan bakarsýn olmaz
Sallanýr benliðim içerimde
Ölü bir ceset nefes alýr yüreðim
Sadece bu alemde yüreðim dekiler için
Dört duvar olan hücrem içerisinde
Kýrýlmýþ dilim illaki toprak olmadan önce
Diyecektir elveda…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.