Kendimi bir yapraða Senide biraz sonbahara benzetiyorum. Hani sonbahar gelince yaprak düþer ya yere Kimse kaldýrmaz onu. ha iþte öle Ama gene de üzülmüyorum Çünkü ben yere düþünce Tutunduðum dal hayat buluyor Ýlkbahar ile birlikte
Sonbaharda en çok yaðmuru seviyorum Ben yerde bir yaprak gibi dururken Onlar sanki sen gibi baþýmý okþuyor Bana biraz olsun ümit veriyor Sonra karanlýkta bir ses diyor ki Onsuz yaþayacaðýna yaþamamak Yeþil duracaðýna solup tutunduðun Dala güç vermek Hasret çekmekten iyidir diyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozan behlül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.