Ölür gibi sevmeyeceksin iþte... Önce ufak ufak gidiþlerini izlersin, isteyerek kaçar gibi..Sözler bahane, kelimeler suçlu olur...Ceza mý...?.....En aðýrý; yürek darmaðýn. Adým adým sevginin parçalanmýþ sokaklarýnda ,aþkýn soðuk halkasý boynum da...Öldürmez derdim hep..Nerden bilirdim..Ayaklarýmýn altýndaki sehpayý ilk sevdiðim vursun...Hepsi ihanete adanmýþ birer intihar müsvettesi.. Oysa.... Ne çok istemiþtim gözlerinin kahvesinde kýrk yýl hatýrýmýn olmasýný.....Her gün sana uyandýðým da, ayný sokak da karþýlaþmanýn hazzýný iliklerimde hissetmeyi..Hani bakkal Rahmi amca vardý, onu her gördüðümde; ’’Günaydýn, Yine erkencisin Rahmi amca’’ der, senin gelmenin nerdeyse yýllar geçiyormuþ düþüncesiyle durakta beklerdim...Yan taraftaki büfenin dýþardaki gazete baþlýklarýný tekrar tekrar okurdum...Sanki saatler geçiyormuþ gibi...Senin geliþin baþkaydý..Ayrý hava sarardý, gülüþünle ýsýnýr, elimi tuttuðun da, býrak gelmesin hiç o otobüs. Þimdi bakýyorum da o sokak aslýnda, kaldýrým taþlarý sökülmüþ, daðýnýk her zaman ki sokaklardan iþte..Rahmi amca hiç genç deðilmiþ..Yaþlý bitkin hayattan beklentisi olmayan çökmüþ biriymiþ...O durak var ya; sonbahar da yapraklarýný dökmüþ çýplak aðaçlar gibi...Yüzler çok yabancý... Artýk... Çok üþüyorum biliyor musun...Sonbahar çok vurdu beni, gidiþin gibi..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Noah Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.