Çocuk Ve Karanlık

bilirsiniz
önce karanlýk
sonra bir sesi senelere eklermiþ gibi
dibini bulduðunuzda
kumsalda hýþýrdayan çakýl sesine dönüþür deniz

bilirsiniz
çocuk ve karanlýk
kaçýrýlmak ve saklanmak için
örselenmiþ eðimlere akan
bir sonsuzluk kuyusu saklar içinde

birden bire tükendiðinde sözler
korkunun yanýna çöken
baþka bir korku siner deðiþen tepelerin üstüne

önünde göz çukurlarýna batan yeþil
ýslanmasýna gerek kalmadan
daha tedirgin çoðalan bulutlar
zannedilen adýna bir parça daha
zoraki çekilen yeni bir parça daha
artýk kendi ruhuna varan parmaklarýn olur aziz
ve merhamet sahibi bir annenin
ilk yaz yaðmurlarý ile öpüþürken
seni bu güzel esmer geceden doðaçlamýþ olabilir

doðaya kaçan yanlarýn körelmesin diye
esintileriyle renkli kalemler sivrilten hava
gerip durur yere düþen aydýnlýðýn resmini

az uyanýk sakla kirpiklerini
ki acýnýn son köprüsünü geçelim
uluyan yanýnla bir insanlýk baðýþla baba
ýsýrgan otu gibi düþünürken
sakýn acýma bana.


Sosyal Medyada Paylaşın: