el verdik tokalaþtýk
iki dost gibi
merhaba dedim
gülümsedim
merhaba dedin sen de
gülümsedin
saçýný sevdim
kokladým
yanaðýný sevdim
okþadým
çocuksun gibi
sustun gülümsedin
öptüm dudaklarýndan
sevgiliyiz gibi
yüzün düþtü o zaman
gözlerin nemlendi
üzüldün
hüzünlendin
"Say ki elini tutmadým. Say ki sevmedim, okþamadým. Öpmedim bile. Öyle say. Ama deme; öptün de gittin, bir daha dönmedin..."
bir sabahýn seherinde
karþýlaþýrsak gene
daha erken deme
günaydýn de
gün gündüzse eðer
istersen el verme
ama merhaba de
güneþ gitmiþse ufkun ötesine
artýk çok geç deme
iyi geceler de ve gülümse
bir daha öptürme istersen
öpmem de
ama küsme
dudaðýn düþmesin
gözlerin nemlenmesin
üzülme
hüzünlenme
el salla gene eskisi gibi
el altýndan
kimsenin görmediði þekilde
"O bana yeter..."
LaTekmen/Ekim/2014-Bergos