insanýn
içinde yangýnlar çýkar
üzerinden trenler geçer
ruhu bin parçaya
kalbi sayýsýz acýya bölünür
dað dað yýkýlýr
burnu yere deðer
tepetaklak
düþen adam olur her adým(ýn)da
her konuþtuðunda batar
saçmalar
yalanlarýnda
hatalarýnda boðulur
bir sözü diðer sözünü tutmaz
yüzü olmaz
tuttuðu bardak hiç dolmaz
güneþ gözlerine küser
ay gecelerine mehtabýný döner
gökyüzü baþýna
yeryüzü ayaðýna bakmaz
o insan
o insanlar
yine de uslanmaz
düþtükleri yerden
yeni düþ(me)lerine
devam ederler