Zamanda ve mekanda, zehirleyendin beni. Karanfil kokusuyla, sakladým pis kokunu. Sarartýp soldurandýn, yaþlandýrandýn teni. Ciðerime sapladýn, zehir uçlu okunu. Çýkardým hayatýmdan, elveda dostum sana.
Sülfirik asit gibi, tünedin diþlerime. Aynalar haram oldu, gülümseyip bakmaya. Engel oldun ömrümce, gündelik iþlerime. Tövbe ettim bir daha, çakmak çakýp yakmaya. Çýkardým hayatýmdan, elveda dostum sana.
Sabah tatlý uykumdan, öksürerek uyandým. Hastalýkmýþ ölümmüþ, takmadan hiç bir þeyi. Kahvaltýmý etmeden, önce sana dayandým. Beþ dakika içinde, unutarak her þeyi. Çýkardým hayatýmdan, elveda dostum sana.
Belki çok iyi dosttuk, sadýk kaldýn hep bana. Arkadaþým sigara dumanýna yandýðým Artýk veda vaktidir, sen kül ol yana yana. Çekil git hayatýmdan alýmýna kandýðým Çýkardým hayatýmdan, elveda dostum sana. .
Þiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
UNALAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.