Hiç kimse kimsesizliðinden vurulmasýn Ve vurulmasýn diye kimsenin sýrtýna kimsenin derdi Dilimde, kendi kimsesizliðime inat Hep çoðul dualar çiçeklenirdi
Oldum olalý ince hesaplara kalýn çizikler atar Alnýmdaki teri sineme, canýmý avucuma katar Hesapsýz kitapsýz severdim sevdiðimi Dost için ceketim þöyle dursun.. kýþ yorgansýz yatardým
Piþman olmadým çocuk.. yaptýðým þeyler için Doðrularýndan doðrulanlar aramaz neden niçin Sahi çocuk “aðzý torba..” üç beþ lafazan p.çin Sen söyle ardýna düþmek niçindi?
sus çocuk!.. hem nerden bileceksin ? sen daha kendi yaralarýný ellerinle dilecek yaþýný gözlerinden, birçok ismi defterinden silecek ve belki gülersen /bir ihtimal/ acýdan güleceksin .................
gurbet kafes o yaralý kargaydý tanýdýðým üç hainden biri olmadan önce þu bakar körlüðüm onu gözümden sakýnýp ondan sakýnmadýðýmdandýr gözümü ve müstahaktýr bana söz yerine gelince derlerdi dinlemezdim çocuk; iyilikten maraz doðar.. ve gün gelir.. adamý koynunda beslenen yýlan boðarmýþ ................