zulamda sana adanmis þiirlerim vardý en son sen beni býrakýp gittiginde yüreðimi ince ince kesen bir sýzý vardý solgundum boynunu yere büken çiçekler gibi sadece gidiþini izliyordum kal diyemiyordum
sen beni en son birakip giderken ben dudaklarimda sana dair þarkýlar söylüyordum adýn sevda idi soy adýn ayrilik oldu sen beni en son býrakýp giderken
zulamda sana adanmis siirlerim vardi birde sen vardin yüregimde bir ben kaldim yarým geride birde hasretin oturdu yüregime sen beni en son býrakýp gittiginde
býçak açmýyor simdi aðzýmý dudaklarým anmýyor hiç adýný yüreðim artýk hiç saymýyor hatýrýný sen beni en son birakip gittiginden beri
hulisi kazankaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
kazankaya hulisi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.