LİZGE

LÝZGE
Ah Lizge,ahhhhhhhhhh.......!!!
Göç yollarý üzerinde geçen ömrümde,
aþagýlanmýþ ,sürgün edilmiþ bir kavmin,
üvey evlatlarý gibi gördün sana olan aþkýmý.
Oysa ben,ölümü bile göze alýp,
Tanrý sunaklarýnda yüregimi adadým sana.
Yoktu bu topraklarda ölümden sonra bir yaþam,
Olsun,
sen olmayýnca nefes almaya ne gerek..!
Týrnagýmla,diþimle tutundugum,
bu acýmasýz cografyada,
Aþkýna asi olan ,ben gibi adamlarýn yurdu burasý ,
Amma... Gel gelelim,
Ayný havayý soluyamadýktan,
ayný sudan içemedikten sonra kana kana,
Þu Mezopotamya denen çölün ortasýnda,
Dimdik duran Sincar Daðý arkasýný döndü,
küstü biz sevdalýlara..
Ah mezopotamya,
Sen ki medeniyetin beþiði,
Sen ki acýlarýn,sevdalarýn,direnmelerin merkezi
Sen gibi gücü yokmuþ sevdigim kadýnýn ....
.sen gibi gücü
Topraklarýnda nice mezarlarda ,ölümü sýgdýrdýn sen,
Kefensiz bir adam olan ben,
aþkýndan diri diri ölüyor,
beni de alýrmýsýn koynuna ?
þu yalnýzlýklarda,
kara yazgým, lanet gibi üzerimde gezinirken,
bir köçer havasý,çalýnýrken bozkýrýn tam ortasýnda,
Her naðmede lime lime edilirken,
yeþilin sülveti kaybolmakta.
Çocuklar,
ellerinde bir dilim kuru ekmek,
bir gülüþe hasretken,
Ana,babalarý yine de þükrederken,
her yeni güne Rabbim diye,
Asyanýn nazlý kýzý Mezopotamya, hüngür hüngür aðlarken,
Tohumdan lizgeye dönüþen aþkýmý,
kopardýn ellerinle sen,,
Nasýl aðlamasýn ....
Nasýl aðlamasýn þu nazlý.....?
Bu coðrafyada koyunlar... biraz süt,biraz et aç insanlara,
Sen ise ruhumu doyuramadýn,
gün gün cýlýzlaþtým yokluðunla
Bu cografya ilk hristiyanlara kucak açmýþken,
Seni ilk seven bana,
sana olan inancýma kollarýný kapadýn.....
Fýrat ve Dicle ýrmaklarý gürül gürül cana can katarken,
türküler söylenirken , acýsý ,tatlýsýyla,
benim türkülerimi artýk çalamýyor sazým,
tellerini kopardýn ya..!!
Aþk...!!
Ah minel aþk....hamlýðýmý piþiren aþk....!!!
Delikanlý yüregimin,
onurlu,savaþçý yanýný ortaya çýkaran aþk....!!!
Bir intihar pimini çekin,
sevdigimin dudaklarýnda öleyim,
Bir kahramandý,çok sevmiþti,
yazýn bu topraðýn asi kayalarýna...
Beþ bin yýllýk direniþlerin,
bedenlere sarýlmýþ ateþlerin ortasýnda,
Nice ben gibi aþýklarýn cigerleri,
pare pare yanmakta..
Demirli pencerelerde,
geceleri peri masallarýný hayal ederken insanlar,
roma-pers mücadelesi içinde yüregim,
masallar kim,ben kim...!
Su sarnýcý ellerinden mahrum ,
susuz kalmýþ bedenim,
Aþkýndan ,
ölü þehir olan Necropolise dönmüþ hislerim...
saydým,saydým bitiremedim dizeleri,ben bittim ..ben..!!!
bir tek sen degilsin be hey adam dedi mezopotamya derinden,
benim topraklarým,
yüregin taþlarý üstünde oturan hüzünler,
çakmaklý bir tüfeðin vurduðu sevmeler,
zulüm hikayeleri, bastýrýlmýþ gençlikler...
bir sürü sevdalara tanýklýk ettiler...
ve bende...
ve bende dedim ki o an,derin bir ahhh çekerek,
Ah aþk....!!!!
Ah mezopotamya...!!!!
Ah ben...!!!!!
Ah lizgem...!!!!
unutmasýn kimse bu dünyada,unutmasýn....
MEZOPOTAMYA ÖYLE BÝR YÜREK KÝ.....
DAYANIR TÜM ACILARA...ÞAÝR ARZU GÜNAL /29.9.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: