ZAMANE HARABE
Nazar eyle cümle kulun halini,
Kimi güler, kimi ciðer köz olmuþ.
Çakal kýrmýþ bir aslanýn belini,
Eski beyler dilde alay söz olmuþ.
Bir zamanýn ahu ceylan gelini,
Haram nefis sofrasýna tuz olmuþ.
Karga öter, bülbül yutar dilini,
Vicdan ölmüþ, bütün kalpler buz olmuþ.
Cennet sanýp acý gurbet yolunu,
Topraðýný inkar eden toz olmuþ.
Dünkü eþek beðenmiyor çulunu,
Ona bile dünya malý koz olmuþ.
Minnet edip menfaatin yelini,
Tüylerine her dolduran kaz olmuþ.
Yutar iken nice daðýn selini,
Ulu çýnar þimdi kuru saz olmuþ.
Dün kaparken ele saçýn telini,
Haraç mezat tek gecelik haz olmuþ.
Týrnaðýnla kaþý kendi kelini,
Güvendiðin karlý daðlar düz olmuþ.
Rüsva eder, versen sýrr-ý halini
Dostluk ölmüþ; ipek kirli bez olmuþ.
Mazlum eder þimdi para zalimi,
Adaletin terazisi yoz olmuþ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.