þiirlerim gibi koktum hep biraz hüzün biraz umut ve biraz da neþeyle beyaz papatya misali.
gülleri koklamaya alýþkýn burunlar yadýrgadý beyinleri tümör sarmýþ ben temizledikçe papatya kokulu neþterle daðýldýlar her bir hücreye kirlettiler mazimi
arz/a inen merdivenlerin en baþýndayým her insanýn iniþleri olur biliyorum ben en görünmeyene vurulduðum günden beri indikçe adým adým çekiyor içerisine bir adým ileri gittikçe bir adým geri çýkýyorum
elimde daha dün babamýn aldýðý ve daha önce yastýðýmýn altýnda sakladýðým kýrmýzý bayram ayakkabýlarým var hiç giymeye kýyamadým eskimesin istedim yýpranmasýn istedim ama ben ne çok eskidim ne çok yýprandým hiç korkmayan yüreklerde bayram sevincim elimden alýnýrken
eteklerimde þekerleri geldiðim yollara döküyorum artýk çalacak bir kapým yok çalsam da yüzü gülen kimse yok karþýmda açýlmýyorlar o karanlýk kapýlar yüzüme açýlmýyorlar sevincimle beraber çocukluðumu da götürdüler
annemin ’’üstünü kirletme’’ sözü ah nasýl da hatýrýmda ne kadar dikkat etsem de hep kirletirdim gizli gizli silmeye çalýþtýkça daha çok bulaþýrdý silmemek gerektiðini çok sonra öðrendim silmemek gerekiyormuþ kirlendi deyip yýkamalýymýþ insan bulaþýnca çýkmýyor kanka izi kalýyor
Ayvazým DENÝZ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.