Bugün seni gördüm bin piþman,, üzüldüm,, neredeyse aðlayacaktým inan. Kalp atýþlarýný hissediyordum yanýndayken,, dayanýlmaz acýlar çektiðini gördüm ben.. Ne yapacaðýmý bilemedim o an,, sessizce sana baktým durdum... Nefes alýþýný izledim,, sakinleþmeni bekledim,, iyi olmaný istedim... O kadar doluydun ki,, nefes almakta güçlük çekiyor gibiydin.. Ben ise kendimi suçlu hissettim biran,, çaresizdim, savunmasýzdým... Yanýnda durmaya,, seni teselli etmeye,, seni anlamaya çalýþtým... Ama inan bana zor dayandým.. Ýnan zor dayandým.. Hýçkýrýklar düðümlenmiþti boðazýma,, haykýrmak istedim biran yapamadým.. Zaten kötü durumdaydýn.. Seni daha fazla üzmek istemedim.. Ýnan bana sevgilim aðlamamak için,, zor ama zor dayandým.. Gerçekten,,, zor dayandým,, caným benim....
06/12/2008 23:00/cumartesi
Þebnem Örs Sosyal Medyada Paylaşın:
şaire şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.