ÖLÜM

Ölümmmm....

Ýnsanlýðýn soðuk yüzü...

Asýrlardýr boðazda duran düðüm...


Ölüm, pencereden babasýnýn yolunu gözleyen
7 yaþýndaki bir çocuðun sesleniþidir.
Evladýný kaybetmiþ bir babanýn
Donuk donuk bakan gözleridir.
Bazen bitmek bilmeyen ýzdýraplarýn
Kurtuluþ duraðýdýr ölüm.
Acýsýyla tatlýsýyla yaþanan bir hayatýn
Son demleridir ölüm.

Bazen insanlýðýn, kardeþliðin, dostluðun
Kýsacasý güzel olan her þeyin
Yok olup gitmesidir ölüm.
Çaresizlik içinde aðlayan binlerce göze
Uzaklardan akýp gülmektir.

Aðlamalar, sýzlamalar, isyanlar içinde
Bir þehit anasýnýn
Elleri baðrýnda, kollarý koynunda,
Dinmeyen gözyaþlarýyla, boðuk boðuk sesiyle
’VATAN SAÐ OLSUN’ diyerek,
Susup kalmasýdýr ölüm...

29/09/2014
Hazel YALÇIN
Sosyal Medyada Paylaşın: