Ekþimiþ yoðurt tadýnda günler Yorgunluðun pençesinde, Hayatýn üryan lýðý... Masmavi gök altýnda Kum tanelerinin susuzluðu... Sessizlik mi hakim çýðlýklar mý?
Gecede bir mehtap Rüzgar atýna binmiþ giderken Zeynep’in göðüs kafesi hýçkýrýyor Bir þiir iniyor geceden avuçlarýna Ey vay diyor kardeþim ey vay! Benim üryan kardeþim ey vay...
Göðüs kafesimin tam ortasý Yegane bütün fikrim Geçirdiðim zamanýn eksiði Kardeþim... Elim ayaðým kolum Hayallerimin üstüne düþmüþ
Feleðin asýl çemberi Uçurum ortasýnda kurulmuþ Sapasaðlam tek baþýna dimdik bir köprü... Attýðým her adým kardeþim diyor Çöl diyor, Fýrat diyor, Hüseyin diyor Gözlerim kapalý Hareket eder gibi kalsýn ayak izlerin Tüm aþýklar o izde Sen kapama gözlerini Sen kaparsan alem kapar...
Sosyal Medyada Paylaşın:
irani_siyahi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.