Küçük Kelebek

beyaz dalgýnlýk diyorum
bana geri dönünceye dek beyaz dalgýnlýk

pekiyi iþitilmiþ bir soru üzerine
yükünü eksiltmek için kýlýný kýpýrdatmadýn
gece soðuktur deyip kaçtýn
sanki otuz beþ numara bir ayakkabýyý giyecekmiþsin gibi
sakallarýndan sarkan beyaza
ar geldi çocuk olmak

sýkarak diþini zincirlere baktý
demir topuzlarýn boynuna dolanan atký gibi üþüyordu gemi
üþümemek için mi yoksa
dans eden denizin zoraki
gücüne boyun büken bir sýkýlganlýk vardý üzerinde
elime alsam üzülecekti
sýð hayallerin kýmýltýsýz küçük okyanusunda
kaptansýz kalacaktý beyaz yüzü

masalar korunaklý ýþýklarýn altýnda uyurken
rüzgarýn kýsýk sesiyle ellerini mum ýþýðýnda yiyen aþýklar
mutlu olmuþlarsa kime ne
hem balýklarýnda bir kalbi var biliyorsun
iki demli çay molasýnda
gözleri ýþýltýlý
uykusu gelmiþ kayalýklar
çýplak dalgalarla seviþiyor
daha ne istiyorsun

daha ne istiyorsun
tarihin sana deðen hýþýrtýsýndan bi haber
ve gümüþ kanatlarýný kýskandýðýn martý
ölü yavrusunu denize atarken bile
mola vermiyor uçmaya
koþarak anlatýlýr bu sevgi
koþarak
anlasana

beyaz dalgýnlýk diyorum
bembeyaz
tabanlarý buðday sarýsý gitmeler
sefaleti kirpiklerini kapatarak unutan biri için
hiç de zor deðil pencereleri örtmek
lakin hala üþüyor sol yanýma konan küçük kelebek.















Sosyal Medyada Paylaşın: