Neredesin?

Ruhumun nazarýna yenik düþtüðü
Gözlerimin cemaline esrik vardýðý
Dünyalýk emanetimi, emanet ettiðim
Canýmýn caný, güllerin gül güzeli

Neredesin?

Neredesin ey acem sevgili…
Beynime bahre bahre iþleyen
Ak gerdanýna mintan giyindiðim
Hudutsuz ve ansýzýn kanatlandýðým

Neredesin?

Gel ey zülüflerine asýlý kaldýðým
Heybetine hayran baktýðým
Ve her düþündüðümde yenik düþtüðüm
Zaafým, arým ve narým…
Anla artýk…
Ýnsan en çok sevdiði gülden yaralanýr

Emek vermeden bulan ne bilsin aþký
Henüz piþmemiþ bilmez yanmaðý
Biz ki özümüzü katýp bu aþka, yandýk
Lakin…
Küllerimizin savrukluðunda fena daðýldýk

Kalk, toparlanalým
Üsküdar’da yaðmur yaðýyor
Ört üzerini, yüreðin ýslanmasýn
Geceye serenat ederken duygular
Yüreðimin sarayýnda dansa dur
Varmýþsýn gibi davranmaya razý gönül…
Sosyal Medyada Paylaşın: