Ýmam Yusuf Ýmamý Azam talebesi, Talebeyken hamamda yýkanmak istemiþti, Hamamcý amca dedi,param yoktur üstümde, Ýstersen öðreteyim,dinden mühim mesele.
Hamamcý lazým deðil,lazýmdýr bana para, Paran yoksa çýk git sen,girme aman hamama, Üzüldü Ýmam Yusuf,vardý koþtu Ýmama, Fakirdir anam Hocam,müsaade ver bana.
Ýmamý Azam üzüldü,teselli verdi ona, Evladým sabret biraz,devam et sen üluma, Göreceksin bu ilimler,aziz eder sonunda, Nice alimler gördüm,kavuþtu muradýna.
Aradan geçti yýllar,unuttu Ýmam bunu, Oldu orta yaþlarda,þehirde oldu Ulu, Herkes soruyordu,müþkil soruyu ona, Hamamcý düþtü dara,geldi ona da sýra.
Kýzýna yuva kuran,yemin etmiþ Kur’ana, Dünyada en kýymetli, vereceðim kýzýma, Ya Ýmam bulamadým, ben derdime bir çare, Dediler ancak o bilir,getirdiler önüne.
Tanýrlar Ýmam Yusuf,hamamcýyý görünce, Sualine cevap var,biraz paha yüksekce, Kýzýnýn çeyizine,koy güzel Kur’anýný, Yeminin bozulmasýn,ver þu kadar altýný.
Tam çýkarken odadan,Ý.Yusuf dedi ona, Hatýrladýn mý beni,koymamýþtýn hamama, O gün öðreteceðim,mesele buydu sana, Bir gümüþü vermedin,bin altýn verdin bana.
26.09.2014//KIRIKKALE HÝDAYET DOÐAN ***
Sosyal Medyada Paylaşın:
HİDAYET DOĞAN OSMANOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.