ölüyorum..... VİCDANSIZ.....2

Hep ben oldum vurgun yemiþçesine gönülden inleyen
Odamýn duvarýndan baþka olmadý beni dinleyen
Beklediðim sendin bir gün olsun geri dönüp gelmeyen
Hasret kor kor alev alev hep yaktý… Ateþsiz dumansýz…

Çürüdü göz yaþlarýmla her gün ýslattýðým yastýðým
Pelte pelte ciðerlerim di her öksürüþte kustuðum
Sen deðildin benim kara bahtým dý gönülden küstüðüm
Ellere deðil hep kendime dert döktüm… Sessiz sedasýz…

Aðlamanýn kitabýný silip baþtan yeniden yazdým
Çile ýrmaðýnýn durgun sularýnda boðulup kaldým
Kazma kürek neyime ellerimle mezarýmý kazdým
Ölmeden mezarýma girip yattým… Yataksýz yorgansýz…

Aynalara dargýným ben inan bir gün bakmadým bile
Saç sakal periþan hep birbirine karýþtý iyice
Çocuklar taþladý beni deli geliyor deli diye
Açtým ellerimi Hak’ka yalvardým… ah sýz bedduasýz…

Sen öyle bir dert verdin ki bana ömrüm geçti hayatsýz
Gündüzlerim zifiri karanlýk, gecelerim sabahsýz
Ýflah olmaz yaralarým derman bulmam artýk imkansýz
Yüreðin sýzlayacak mý?... Bak ben ölüyorum VÝCDANSIZ…

Sosyal Medyada Paylaşın: