Bir esininle kelam yüreklere seslendi

Hasretin esaretiyle
ruhumu meftun býraksam
Kol kanat germeden,
mahzunluðumla
sevdanýn kollarýnda bizar olsam
Ne kadar anlatsam,
takatten azat olup
sürurla suhuletini ansam
Aðlasam, hýçkýrsam da
aþkýn kanatlarýnda ülfeti yaþasam

Gecenin
serencamýnda
yalnýzlýðýn hicranýndayým
Ne kadar ah çeksem de
aþkýn ferahlýðýnda
hüznün latifliðini solumaktayým
Bilmem ki niye korkarým,
edebin saðanaðýnda yalnýz sabahlarým
Ne kadar çilem varsa,
bahtým için ellerimi Rabbime açarým

Ey þad olan aþk,
kalbimin mümbit topraðýndasýn
Ruhumun sancaktarlýðýný yapmaktasýn,
söyle niye hasret yaþatmaktasýn
Umutlarým için en ulvi bir cenahsýn,
naifliðinle sinemde arsýn
Dile gelmeyen ne kadar kelimeler varsa,
sen onlarýn lehçesinde saklýsýn ve harsýn

Sükut ettiriyor
þimdi bahaneler, suskun hevesler
Hakikatin inþirahýna ram olmuþ,
gönlünü aþka hasretmiþ ey aziz nefesler
Dile getirin hicranýmý ve gönlümü
bitap býrakan sancýnýn abadýný arifler
Umman kalbimde,
ruhum bilmem ki hangi gönüllerin
yad ettiði serzeniþler selinde

Ömrüm
bir hiç gibi geçti, esinle
kelam yüreklere seslendi
Nefesler mýsralarda yer etti,
gönülden serdedilen
hüzün efkarla niye kavilleþti
Artýk vakit geldi,
gözler hasretin temaþasýyla
hevesleri aþka teslim etti
Umut, her zaman yüreðimde filizlenerek
halin ikliminde sevda ile yüzleþti

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: