Günler geçmez oldu. Anladým, artýk biliyorum çaresizliði; sensizliði.. Bu durumun tanýmsýzlýðýný, biliyorum.. Sensizlik çölde buz aramak kadar zor bi durum.. Kýzgýn güneþin altýnda hangi buz parçasý erimeden durabilir ki? Denedim þansýmý hemde defalarca.. Bulamýyorum. Çýkmýyorsun karþýma, tutmak istemiyorsun ellerimi.. Sen bilmezsin güneþin anlamýný yitirmesini; öðrendim sayende.. Sensizlik; o koca güneþi bile görmemi engelledi.. Hangi gündeyiz? Hangi aydayýz? Saat kaç? Bilmiyorum.. bilmekte istemiyorum. Sana tek sormak istediðim; Madem böyle olacaktý neden bu kadar hevesli baþladýk?
Sosyal Medyada Paylaşın:
bozkaya27 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.