Ölüm.............

Geçmiþi düþürdüm dilime
Nazlý, cilveli, þaþkýn, karýþýk
Bir serinlik gönlüme
Ateþli, savaþkan, barýþýk

Rüzgar kovalýyordu duman
Ýncecik, tiz sesin ardýndan
Kuþlar kaçýþýyordu
Gökyüzünde matem
Gözyaþý damlasýz, aðlýyordu

Zamanýn ebabilleri dolaþýyor tepelerde
Çýkmadý henüz iþi bitirecek fýrtýna
Zalimler toplanmýþ bir köþede
Ateþler düþüyor insana
Ýnsan, küsmüþ yaþama
Vicdan yarasý yaþamda
Kelebekler uçuþuyor
Kanatlarý rengarenk
Sonsuzluða gidecek

Gülüþümü daðladým,
Sözler firarda
Kayboluþlar sonsuza
Sonsuzluk suskun
Gelme diyor insana

Aðýtlar çaresiz
Patlayan þampanyalara

Birleþtirildi insan
Çýkar diþlisinde
Döndürüyor çarkýný
Para, hýrsýndan çatlamýþ deli divane

Bir mermi eþitlendi bir insana
Bir bomba bir topluma
Patlayýnca doðar insan sonsuza
Sormadýlar hiç
Sonsuzluk kaç para?

Kan bir damla
Özgürlük çuvalla
Sunuluyor ana
An, aný yaþamakta
Yaþam eriþecek yokluða
Yokluk tarih sayfalarýna

Susun ey kulaklar
Duyun ey diller
Ölüm konuþmakta

Arkada bir senfoni
Sonsuzluða çaðýrmakta

26.09.2014 – Ýzmir


Sosyal Medyada Paylaşın: