Yaprak güle sarýldýðýnda, Toprak olsam yeterdi... Dal kýrýlsa gönül baðýnda, Gözler uykusuz kalýrdý... Geceler aðladýkca seni, Biz bize doyardýk, Tutunamaz cümlelerden kayardýk... Gül yüzünü gürüpde kim konuþabilirki, Bende dilleneyim, Hele ceylan gözlerin vardýki, Eylüllere baharý ertelettiyim, Beþinci mevsime saplanýyorum, Gül kokulu Yar...
Seni kime sorsam, Ellerinde titreme baþlýyor... Boþa geçen ömrü ellerimden bildim, Þimdi her yaným toprak kokuyor... Çorak ömre gül dikmeye geldim, Ekip sevgi tohumlarýný, Gölgemizde savurmaya geldim, Aç Pencereni gül kokan yar...
Açýlmýyor perdelerin, En ufak kýpýrdama yok, Taþlanýyor yine gözlerim, Acýlar saplanýyor içime yarasý derin, Düþmek istiyorum yine bizden, Haydi can,haydi gül,aç kollarýn, Dikensizliyinle sar beni, Asýrlarýn ayaklarýna dolansýn ruhum, Yoksa seni kayýpmý ediyorum, Aç kollarýný gül kokan yar...
Seni sen edenin kokusu eksiliyor, Düþemiyorsun topraðýna, Zehirleniyor gölgemin sakinleri, Artýk toprak kokamýyorum, Yine bizden düþdüm,Gül kokan yar...
Ekrem ÇETÝNKAYA VaTaN25 26.09.2014 Sosyal Medyada Paylaşın:
VaTaN25 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.