GÜN BOYU AKLIMDASINIZ
.........kýzým’a,
Karabulutlar daðlara karýþtý
Akþam çöktü omuzlarýma
Çocuklarlar top oynuyor
Top sahahýnda, oyun oynuyor
Oyun bahçesinde
Ezân okunuyor minarelerden
Akþam olmuþ oyunun en tatlý zamaný
Balkondayým
Elimde seyir defterim
Masamda çay,
Sokak lambalarý meydan okuyor
Akþam karanlýðýna
Fabrika bacalarý tütüyor karþýda
Zehir saçýyor havaya
Bir ucu bulutlarda
Bir ucu þehrin üstünde
Zehir zemberek yaðýyor topraða yaðmurlarla
Akþam çöktü omuzlarýma
yýllar çöktü
Yorgunum yine hasretten
Anam geliyor aklýma
Eylül son günlerini yaþýyor
Bahçede güz gülleri kokuyor
Bir amber misali lavantalar
Hüzün çöküyor içime
Dökülen yaplaklarýn kýzýllýðýnda
Yalnýzlýklar
Ayrýlýklarla demlendi
Bir sen yoksun yanýmda
Oysa;
Daha dün gibi
kucaðýma sýðýnýþýn,
Olsan yine sýðýnýrdýn
Kollarýmýn arasýnda
Bebeðim..
Hasretin tütüyor
Akþam çökünce
Güzel gözlerini bakýþýný özlüyorum.
Anneciciðim deðiþini özlüyorum
Her an gözümün önünde
Büyümelerin
Gülüþün
Kýzým benim
prensesim
Hasret erken baþladý
Sýcaklýðýn avuçlarýmda
Dönüþünü iple çekiyorum
Her hafta sonu
Bak yine bu günde akþam oldu.
II
ÝLK AÞKIM
..........annem’e;
Bir ormana benzetiyorum
Ben insanlarý
Karanlýk içinde kaybolan
Gökteki yýldýzlara
Her baktýðýmda gökyüzüne
Bir görünüp, bir kaybolan
Ya sen neredesin?
Bu ölümsüz cehennemin
Dibinde yok olan
Yarým kalan yaþanmamýþ
Hayallerin geçip gidiyor
Hesap sormadan
Bir seher yýldýzýna kapýlýp
Sýradan alýþkanlýklar sýradan
Kekik kokulu daðlarýna
Eþkiyalar sarmýþ
Vatanýmýn baðrýnda beslenen yýlan
Öyle mi?
Günü asýyorsun demek
Bir surat,
Bir yazgý,
Alýn yazýsý mý ?
Hayata bir sýfýr yenik baþlamak
Sýradan deðil..
Gökteki yýldýzlar
Her günün doðuþu
Bu kadar deðil..
Böyle bi çare yaþamak
Sinsi bir
Sevgilinin armaðýný mý?
Günü geceye katmak
Öyle olsun!
Zaten yoktu baþka bir seçenek
Bütün kapýlarý zorlamak
Sensizleðe isyanda kalbim
En son çaredir ancak!
Ne kadar zor
Ölümün kýz kardeþidir
Sensiz yaþamak..
Sen yine bildiðin gibi bil
Sen beni bildiðin gibi oku!
En son kader kýsmetti demek
Son seçenek
Yaþarken seçeneklerimin
Arasýna koymadýðým
Bir düðümünü çözdüm
Kesirleri olan bir hayatýn
Her türlüsünü boyun eðmek
Gecesinin gündüzünün
Yalnýzlýðýn okkasý aðýr
Bedel ödemek þaþkýnlýk geceye gündüze katmak
tavanlara bakmak sabahlara kadar
gün ýþýðýný beklemek
nedir?
Bu yüzüme vuran sarýþýnlýk sýradanlýk
Eylül sonu
Eylül suçlu
Çuvalýn dibini silkmek
Seninde yolun geçer mi bulutlardan
Bu bulutlarý kurþuna dizen
Ay, yýldýzlý gecelerden
Sokak Lambasý kadar ýsýsýz
Fersiz önümü aydýnlatan ay,
Kurumaya yüz tutmuþ bir aðaç,
Yangýn sonrasýnda kavrulan
Bir sonbahar gecesi
Bahçelerde ki ; güz gülleri
nasýl da tek nasýl da güzel
Ve nasýl da çetin bir habitat,
abu-hayat
Nasýl da umut dolu
Yaþamýn mücizesini alan
Ýçinde her gün her an avup-dönen
Yol yordam bilmeyen
Emekleyen
Damarlarda akan kan
Ve kan
Ve gün
Bir dönence
Ýlk yaz misali
Ýlk aþk annem
Deðiþen iklimlerini sevmek
Ve yaþamak
Amansýz sevdam
Geldi geçti iþte hayat
Bir tutam..
Evlerin pencerelerinde tek tük yanan ýþýklar..
Nurten Ak Aygen
25.09.2014
26.09.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.